Yaşanmamış bir aşktı... ( platonik ask )

Yaşanmamış bir aşktı… Günler, saatler, anlar geçiyordu.
Hissetmedi, hissettirmedi kendine. Gizliyordu sanki ya da saklamak istiyordu.
Olamazdı ve olmayacaktı da zaten cesaretsizdi çünkü hislerinden korkar kaçar olmuştu.
Kime anlatsa kim anlayabilirdi ki sanki bazıları üstüne git bu senin gerçeğin derken bazıları hatalısın sus hadi dedi.
Ne yapmalıydı? Ondan başka karar verecek yoktu tabi konuşmak kolaydı ama kelimelerin kendisinden çıkması çok ama çok zordu. Bir an çoşuyor, unutuyor tüm dünyayı bir an hatırlayınca çöküyordu karanlıklar kalbine.
Neydi bu delirecek gibi oldu ondan başka hiçbir şey rahatlamasını sağlamıyordu.
Onunla gülüyor konuşuyor mutlu oluyordu ya da öyle sanılıyor aldatmacaya düşüyordu.
Hayalleri değişiyordu ama onun ruhu bir deşiğim daha kaldıracak kadar güçlü değildi işte vazgeçmesi bundandı. Yaşayamadı bıraktı sustu ve gitti..



Hayatına kaldığı yerden devam etti…



Ama gözlerini her kapadığında vazgeçtiklerini hatırlamasına engel olacak kimse yoktu..!